آمریكا و اتحادیه اروپا كه در چارچوب اتحاد نظامی سازمان پیمان آتلانتیك شمالی (ناتو)، انتظار داشتند پس از فروپاشی شوروی سابق در سال 1991بوِیژه دوران حكومت بوریس یلتسین و نابسامانی روسیه، بتوانند بدون مانع اهداف خود را در جهان عملی كنند، اكنون شرایط را متفاوت می بینند.

با آغاز دوران دهساله حكومت پوتین پس از یلتسین، روسیه به عنوان میراث دار شوروی از هم فروپاشیده، اندك اندك برای بازیابی جایگاه خود تلاش كرد.

بازسازی اقتصادی، احیای هویت بین المللی، گسترش قدرت كرملین در حیاط خلوت خود، بازیابی قدرت نظامی و همچنین تقویت همبستگی اجتماعی در دستور كار اول پوتین قرار داشت كه توانست بخش های زیادی از این برنامه ها را عملی كند.

آمریكا و ناتو كه در آن دوران در بحران های افغانستان و عراق گرفتار شده بودند، چاره ای جز مشاهده توسعه و افزایش قدرت روسیه نداشتند.

اما در دوران كنونی كه با پایان ریاست جمهوری دمیتری مدودیف همزمان شده است، اردوگاه ضد پوتین در غرب تلاش می كند، مولفه های قدرت كاخ كرملین را محدود كند.

در این میان، غرب راه های دیپلماسی را برای گردهم آوردن كشورهای بلوك شرق سابق از جمله لهستان و گرجستان، راه اندازی انقلاب های رنگین و مخملی در حوزه قدرت و حكومت شوروی سابق و جلوگیری از دستبابی روسیه به فناوری نو و پیشرفت های اقتصادی را برگزید.

روسیه با تلاش های مستمر توانست مانع تراشی های غرب در پیوستن مسكو به سازمان تجارت جهانی را به عنوان اولین سد در راه توسعه اقتصادی برطرف كند.

از سوی دیگر مسكو با گذار از دوران رخوت نظامی، قدرت برابر و حتی برتر از آمریكا را در دستور كار قرار داد و ضمن مخالفت با هرگونه استقرار بدون هماهنگی سپر موشكی آمریكا در پوشش ناتو، وعده كارگذاری سامانه موشكی اسكندر در مرزهای شرقی خود را داد تا همچنان دست پر راداشته باشد.

هرچند پوتین در دوران نخست وزیری بیشتر در سایه بود و غرب سعی داشت در دوران مدودیف، تلاش های ضد روسی خود را افزایش دهد، اما بحران دامنه دار اقتصادی گسترده در آمریكا و اروپا، مانع از رسیدن به این هدف شد.

پوتین كه پس از اعلام نتایج اولیه انتخابات روز یكشنبه به عنوان پیروز رای گیری، اعلام كرد 'ملت روسیه اجازه دخالت خارجی در امور داخلی خود را به هیچ كشوری نخواهد داد' اكنون دوباره برای غرب هشدار می دهد.

مواضع كاملا قاطع و جدی روسیه در باره دخالت آمریكا و اروپا در سوریه برای ایجاد وضعیت مشابه لیبی نیز نشانه تاثیر مرد سایه روسیه در دوران نخست وزیری است كه غرب را پشت دیوار دخالت نظامی علیه حكومت بشار اسد، نگه داشته است.

همچنین این واقعیت كه روس ها همیشه از آمریكایی ها به عنوان یانكی و از اروپایی ها به مثابه دنباله رو كاخ سفید می نگرند، نشان می دهد كه پوتین راه سختی برای تقویت مواضع و كسب پشتیبانی ملی در اجرای سیاست های خود ندارد.

از سوی دیگر،تداوم سیاست مسكو در قبال گرجستان با وجود مخالفت گسترده غرب از دیگر برگه های رییس جمهوری آینده روسیه است كه در برابر هر گونه گسترش حوزه قدرت ناتو به این خطه هشدار می دهد.

در چارچوب سیاست ضدروسی غرب، واشنگتن و غرب همچنین تلاش كردند با استفاده از رسانه های وابسته در انتخابات چندی پیش دوما به پیشتازی حزب حاكم روسیه، كرملین را با مشكل مردمی مواجه كنند و حتی هیلاری كلینتون وزیر خارجه آمریكا در كنار بیانیه اروپایی، شبهه ناسالم و غیرقانونی بودن این انتخابات را مطرح كرد كه با واكنش شدید مسكو مواجه شد.

اكنون نیز كه 'روسیه با پوتین' در برابر آمریكا و اروپا قرار دارد، رسانه های غربی سیاست بمباران خبری را با هدف نفوذ در افكار عمومی روس ها و تحریك احساسات انتخاباتی را پیگیری و تلاش می كنند، از فضای رای گیری برای تضعیف رییس جمهوری آینده این كشور بهره گیرند تا بلكه معمای پوتین را ساده تر حل كنند.

از: هادی مولوی نیا

اروپام 1516